Phaedrus

 

Lupus et agnus (1,1)

 

Cervus ad fontem (1,12)

 

Lupus ad canem (3,7)

 

 


Lupus et agnus (1,1)

Aufbau (Diagramm)

Aufbau (Tabelle)

 

1 Ad rivum eundem lupus et agnus venerant,
2 siti compulsi. Superior stabat lupus,
3 longeque inferior agnus. Tunc fauce improba
4 latro incitatus iurgii causam intulit;
5 "Cur" inquit "turbulentam fecisti mihi
6 aquam bibenti?" Laniger contra timens
7 "Qui possum, quaeso, facere quod quereris, lupe?
8 A te decurrit ad meos haustus liquor".  
9 Repulsus ille veritatis viribus
10 "Ante hos sex menses male" ait "dixisti mihi".
11 Respondit agnus "Equidem natus non eram".
12 "Pater hercle tuus" ille inquit "male dixit mihi";
13 atque ita correptum lacerat iniusta nece.

 

Cervus ad fontem (1,12)

 Interpretation

 

1 Laudatis utiliora, quae contempseris,
2 saepe inveniri testis haec narratio est.
3 Ad fontem cervus, cum bibisset, restitit
4 et in liquore vidit effigiem suam.
Ibi dum ramosa mirans laudat cornua
6 crurumque nimiam tenuitatem vituperat,
7 venantum subito vocibus conterritus
8 per campum fugere coepit et cursu levi
9 canes elusit. Silva tum excepit ferum,
10 in qua retentis impeditus cornibus
11 lacerari coepit morsibus saevis canum.
12 Tunc moriens vocem hanc edidisse dicitur:
13 „O me infelicem, qui nunc demum intellego,
14 utilia mihi quam fuerint, quae despexeram,
15 et quae laudaram, quantum luctus habuerint!“

 

 


Lupus ad canem (3,7)


Phaedrus Interpretation moderne Fassung

 

1 Quam dulcis sit libertas, breviter proloquar.
2

Cani perpasto macie confectus lupus

3

forte occucurrit. Dein salutati invicem

4

ut restiterunt: „Unde sic, quaeso, nites?

5

Aut quo cibo fecisti tantum corporis?

6

Ego, qui sum longe fortior, pereo fame.“

7

Canis simpliciter: „Eadem est condicio tibi,

8

praestare domino si par officium potes.“

9

Quod?“ inquit ille. „Custos ut sis liminis,

10

a furibus tuearis et noctu domum.“

11

„Ego vero sum paratus: nunc patior nives

12

imbresque in silvis asperam vitam trahens;

13

quanto est facilius mihi sub tecto vivere

14

et otiosum largo satiari cibo!“

15

Veni ergo mecum!“ Dum procedunt, aspicit

16

lupus a catena collum detritum cani.

17

Unde hoc, amice?“ „Nihil est.“ „Dic sodes tamen!“

18

Quia videor acer, alligant me interdiu,

19

luce ut quiescam et vigilem, nox cum venerit:

20

crepusculo solutus, qua visum est, vagor.

21

Affertur ultro panis; de mensa sua

22

dat ossa dominus; frusta iactat familia

23

et, quod fastidit quisque, pulmentarium.

24

Sic sine labore venter impletur meus.“

25

„Age, si quo abire est animus, est licentia?“

26 „Non plane est“, inquit. „Fruere, quae laudas, canis:
27

regnare nolo, liber ut non sim mihi.“